абрэ́зак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абрэ́зак |
абрэ́зкі |
| Р. |
абрэ́зка |
абрэ́зкаў |
| Д. |
абрэ́зку |
абрэ́зкам |
| В. |
абрэ́зак |
абрэ́зкі |
| Т. |
абрэ́зкам |
абрэ́зкамі |
| М. |
абрэ́зку |
абрэ́зках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абрэ́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.
Астатак ад рэзкі чаго-н.
Абрэзкі скуры.
Абрэзкі дошак.
|| прым. абрэ́зкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абрэ́зак, -зка м. обре́зок; сре́зок; (материи — ещё) лоску́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абрэ́зак, ‑зка, м.
Непрыдатны кавалак, які астаўся пасля разрэзвання чаго‑н. Абрэзак шкла. □ Ля рашоткі дзеці раяцца і, захапіўшы з сабой абрэзкі аполкаў, зноў залазяць у падвал. Гарбук.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обре́зок абрэ́зак, -зка м.;
обре́зок тка́ни абрэ́зак ткані́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкума́т, -а́, М -маце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).
Абрывак, абрэзак (тканіны, скуры і пад.).
Ш. матэрыі.
|| прым. шкума́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
акра́вак, -ра́ўка, мн. -ра́ўкі, -ра́ўкаў, м.
Абрэзак, кавалак, частка чаго-н. (лыка, скуры і пад).
Рукавіцы з акраўкаў аўчыны.
|| прым. акра́ўкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сре́зок абрэ́зак, -зка м., зрэ́зак, -зка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суко́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Абрэзак сукна або іншай шарсцяной тканіны, якая ўжываецца для чысткі, націрання чаго-н.
Пачысціць чаравікі суконкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скура́т, -а́, М -раце́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).
Кавалак, абрэзак скуры.
◊
Круціцца як скурат на агні (разм.) — выкручвацца, каб давесці сваю невінаватасць у чым-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)