абры́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. абры́е абры́юць
Прошлы час
м. абры́ў абры́лі
ж. абры́ла
н. абры́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час абры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абры́ць сов. (рылом — о животных) обры́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абры́ць, ‑рые; зак., што.

Парыць зямлю вакол чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абры́ць ’завязаць (хустку)’ (Мат. Гродз.) з балт., параўн. літ. aprìšti ’завязаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абры́ты обры́тый; см. абры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обри́ть сов. агалі́ць, абры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абры́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абарваць ​1.

абрыва́ць ​2, ‑ае; што.

Незак. да абрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабрыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Зрываючы, абарваць усё, многае. Паабрываць яблыкі.

2. Адарваць усё, многае. Паабрываць ніткі. Паабрываць правады.

паабрыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абрыць, парыць усё, многае. Паабрываць зямлю вакол агароджы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обры́ть сов.

1. абкапа́ць, мног. паабко́пваць; (рылом — о животных) абры́ць;

2. с.-х. аку́чыць; (яблоню) абкапа́ць, мног. паабко́пваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)