абрыва́цца гл. абарвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абрыва́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абрыва́юся абрыва́емся
2-я ас. абрыва́ешся абрыва́ецеся
3-я ас. абрыва́ецца абрыва́юцца
Прошлы час
м. абрыва́ўся абрыва́ліся
ж. абрыва́лася
н. абрыва́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час абрыва́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абрыва́цца несов.

1. обрыва́ться;

2. (внезапно, сразу прекращаться) обрыва́ться; пресека́ться;

3. страд. срыва́ться; обрыва́ться; одёргиваться; зашиба́ться; см. абрыва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрыва́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абарвацца.

2. Заканчвацца абрывам, пераходзіць у абрыў. Бераг проста абрываўся ўніз. Чорны. З іншых трох бакоў скала строма абрываецца ў возера. Шамякін.

3. Зал. да абрываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Адарвацца, аддзяліцца ад чаго-н.

Трос абарваўся.

2. Не ўтрымаўшыся, зваліцца, упасці адкуль-н.

А. з рыштавання.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Нечакана спыніцца, перарвацца (пра якое-н. дзеянне, працэс).

Гутарка абарвалася.

Песня абарвалася.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Рэзка, без паступовага пераходу кончыцца.

За горадам шаша абарвалася.

5. Абнасіцца, знасіць да дзірак вопратку.

|| незак. абрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. абры́ў, -ры́ву, м. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обрыва́ться​I несов.

1. абрыва́цца;

2. (отрываться) адрыва́цца;

3. (прекращаться) абрыва́цца; (останавливаться) спыня́цца;

4. страд. абрыва́цца; адрыва́цца; спыня́цца; см. обрыва́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абрываць — абарваць ​1 (у 1, 2 знач.) і абрывацца — абарвацца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обрива́ться

1. галі́цца, бры́цца;

2. страд. аго́львацца, абрыва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абры́нданы ’абляпаны, запэцканы’ (БРС, Сцяц., КТС), абрындывацца ’абрывацца махрамі (аб спадніцы)’ (Шат.). Магчыма, запазычанне з літ. мовы. Параўн. літ. brendù, brìsti ’ісці ўброд праз балота, гразь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обдёргиваться страд.

1. абрыва́цца, абшмо́ргвацца;

2. абскуба́цца, абця́гвацца; см. обдёргивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)