абру́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абру́чны абру́чная абру́чнае абру́чныя
Р. абру́чнага абру́чнай
абру́чнае		 абру́чнага абру́чных
Д. абру́чнаму абру́чнай абру́чнаму абру́чным
В. абру́чны (неадуш.)
абру́чнага (адуш.)		 абру́чную абру́чнае абру́чныя (неадуш.)
абру́чных (адуш.)
Т. абру́чным абру́чнай
абру́чнаю		 абру́чным абру́чнымі
М. абру́чным абру́чнай абру́чным абру́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абру́чны о́бручный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абру́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абруча. Абручная вытворчасць. // Прызначаны для вырабу абручоў. Абручнае жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вузкі драўляны ці металічны вобад, які набіваецца на бочку, кадушку і пад. для змацавання клёпак.

2. Сагнутая ў кольца пласціна (або стрыжань, прут і пад.).

Гімнастычны а.

3. Упрыгожанне, якое надзяецца на галаву.

Залаты а.

|| прым. абру́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́бручный спец. абру́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)