абрусі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абрушу́ |
абрусі́м |
| 2-я ас. |
абрусі́ш |
абрусіце́ |
| 3-я ас. |
абрусі́ць |
абруся́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абрусі́ў |
абрусі́лі |
| ж. |
абрусі́ла |
| н. |
абрусі́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абрусі́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абрусі́ць, ‑рушу, ‑русіш, ‑русіць; зак., каго.
Прывіць каму‑н. рускую мову, звычаі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обруси́ть сов. абрусі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)