абрусе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абрусе́нне
Р. абрусе́ння
Д. абрусе́нню
В. абрусе́нне
Т. абрусе́ннем
М. абрусе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абрусе́нне ср. обрусе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрусе́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абрусець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрусе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Зрабіцца рускім па мове, звычаях, культуры.

|| наз. абрусе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обрусе́ние абрусе́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)