абру́бачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абру́бачны |
абру́бачная |
абру́бачнае |
абру́бачныя |
| Р. |
абру́бачнага |
абру́бачнай
абру́бачнае |
абру́бачнага |
абру́бачных |
| Д. |
абру́бачнаму |
абру́бачнай |
абру́бачнаму |
абру́бачным |
| В. |
абру́бачны (неадуш.)
абру́бачнага (адуш.) |
абру́бачную |
абру́бачнае |
абру́бачныя (неадуш.)
абру́бачных (адуш.) |
| Т. |
абру́бачным |
абру́бачнай
абру́бачнаю |
абру́бачным |
абру́бачнымі |
| М. |
абру́бачным |
абру́бачнай |
абру́бачным |
абру́бачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абру́бачны тех. обру́бочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абру́бачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае дачыненне да абрубкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абру́бак, -бка, мн. -бкі, -бкаў, м.
1. Адсечаная частка дрэва, палена і пад.
2. Тое, ад чаго адсечана якая-н. частка.
А. хваста.
|| прым. абру́бачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
обру́бочный техн. абру́бачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)