абро́чны

‘да аброк - падатак’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абро́чны абро́чная абро́чнае абро́чныя
Р. абро́чнага абро́чнай
абро́чнае		 абро́чнага абро́чных
Д. абро́чнаму абро́чнай абро́чнаму абро́чным
В. абро́чны (неадуш.)
абро́чнага (адуш.)		 абро́чную абро́чнае абро́чныя (неадуш.)
абро́чных (адуш.)
Т. абро́чным абро́чнай
абро́чнаю		 абро́чным абро́чнымі
М. абро́чным абро́чнай абро́чным абро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абро́чны

‘да аброк - абяцанне, зарок’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абро́чны абро́чная абро́чнае абро́чныя
Р. абро́чнага абро́чнай
абро́чнае		 абро́чнага абро́чных
Д. абро́чнаму абро́чнай абро́чнаму абро́чным
В. абро́чны (неадуш.)
абро́чнага (адуш.)		 абро́чную абро́чнае абро́чныя (неадуш.)
абро́чных (адуш.)
Т. абро́чным абро́чнай
абро́чнаю		 абро́чным абро́чнымі
М. абро́чным абро́чнай абро́чным абро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абро́чны

‘да аброк - корм для коней’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абро́чны абро́чная абро́чнае абро́чныя
Р. абро́чнага абро́чнай
абро́чнае		 абро́чнага абро́чных
Д. абро́чнаму абро́чнай абро́чнаму абро́чным
В. абро́чны (неадуш.)
абро́чнага (адуш.)		 абро́чную абро́чнае абро́чныя (неадуш.)
абро́чных (адуш.)
Т. абро́чным абро́чнай
абро́чнаю		 абро́чным абро́чнымі
М. абро́чным абро́чнай абро́чным абро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абро́чны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да плацяжу або атрымання аброку ​1; чыншавы. Аброчныя сяляне. Аброчныя плацяжы.

абро́чны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аброку ​2. Паглядзеў [Сёмка] і супакоіўся — было ўсё пад рукамі: прытуплены зрэзаны плуг, аброчная торба з кормам каню, прыпон і жакетка. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Скласці ўсё, многае. Пасля скінулі з Міхалавага воза асіну, паскладалі на воз свае мяшкі з сенам і аброчныя торбы і на іх паклалі Міхала. Чорны. Мы насцягвалі ў лаўжы рознага ламачча, .. і паскладалі яго так, каб яно было відно з паветра. Сабаленка.

2. і без дап. Складаць некаторы час. — Я палезу капаць, — сказаў я, спыніўшы яго [бацьку]. — Ты паскладай. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)