абро́цевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абро́цевы абро́цевая абро́цевае абро́цевыя
Р. абро́цевага абро́цевай
абро́цевае		 абро́цевага абро́цевых
Д. абро́цеваму абро́цевай абро́цеваму абро́цевым
В. абро́цевы (неадуш.)
абро́цевага (адуш.)		 абро́цевую абро́цевае абро́цевыя (неадуш.)
абро́цевых (адуш.)
Т. абро́цевым абро́цевай
абро́цеваю		 абро́цевым абро́цевымі
М. абро́цевым абро́цевай абро́цевым абро́цевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абро́цевы узде́чный, уздяно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абро́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Прадмет вупражы, які надзяваецца каню на галаву.

Трымаць каня за а.

Трымаць на аброці (перан.: у строгасці, у паслушэнстве).

|| прым. абро́цевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узде́чный абро́цевы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уздяно́й абро́цевы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)