абрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць; -ро́шаны; зак., што.

1. Змачыць кроплямі расы.

А. ногі.

2. Увільгатніць, пакрыць кроплямі вадкасці.

Дожджык вясновы абрасіў зямлю.

|| незак. абро́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абрасі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абрашу́ абро́сім
2-я ас. абро́сіш абро́сіце
3-я ас. абро́сіць абро́сяць
Прошлы час
м. абрасі́ў абрасі́лі
ж. абрасі́ла
н. абрасі́ла
Загадны лад
2-я ас. абрасі́ абрасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абрасі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абрасі́ць сов.

1. ороси́ть; окропи́ть;

2. намочи́ть росо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрасі́ць, ‑рашу, ‑росіш, ‑росіць; зак., што.

1. Абмачыць расой. Каб не абрасіць у траве і бульбоўніку штаноў, ён запасаў калошы вышэй калень. Сачанка.

2. Пакрыць расой, змачыць кроплямі вадкасці. Што ж вяночак вы, туманы, абрасілі мой? Броўка. Першы дождж вясновы абрасіў зямлю. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абро́шваць гл. абрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абро́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрасі́ць, зрашу, зросіш, зросіць; зак., што.

Разм. Змачыць расой, абрасіць. // Абпырскаць якой‑н. вадкасцю. Зрасіць кветкі вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)