абра́нніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абра́нніцкі абра́нніцкая абра́нніцкае абра́нніцкія
Р. абра́нніцкага абра́нніцкай
абра́нніцкае		 абра́нніцкага абра́нніцкіх
Д. абра́нніцкаму абра́нніцкай абра́нніцкаму абра́нніцкім
В. абра́нніцкі
абра́нніцкага		 абра́нніцкую абра́нніцкае абра́нніцкія
Т. абра́нніцкім абра́нніцкай
абра́нніцкаю		 абра́нніцкім абра́нніцкімі
М. абра́нніцкім абра́нніцкай абра́нніцкім абра́нніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абра́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

1. Той, хто абраны кім-н. для выканання якіх-н. абавязкаў.

Дэпутаты — абраннікі народа.

2. перан. Незвычайна здольны, асаблівы чалавек.

А. лёсу.

3. Любімы чалавек, каханак.

А. сэрца.

|| ж. абра́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. абра́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)