абрамі́зіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абрамі́жу абрамі́зім
2-я ас. абрамі́зіш абрамі́зіце
3-я ас. абрамі́зіць абрамі́зяць
Прошлы час
м. абрамі́зіў абрамі́зілі
ж. абрамі́зіла
н. абрамі́зіла
Дзеепрыслоўе
прош. час абрамі́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абрамі́зіць сов., карт., перен. обреми́зить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абрамі́зіць, ‑міжу, ‑мізіш, ‑мізіць; зак., каго.

У картачнай гульні — прымусіць каго‑н. прайграць у выніку рэмізу. // перан. Разм. Паставіць у цяжкае, нязручнае становішча, зрабіць непрыемнасць каму‑н. [Пётр Пятровіч:] — Ну, узяў я тую міску ды надзеў яму на галаву. Падумаеш — так ужо абрамізіў! Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абрамі́зіць ’ашукаць, абмануць’ (КЭС). Гл. раміз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обреми́зить сов., карт., перен. абрамі́зіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)