абра́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абра́дны абра́дная абра́днае абра́дныя
Р. абра́днага абра́днай
абра́днае		 абра́днага абра́дных
Д. абра́днаму абра́днай абра́днаму абра́дным
В. абра́дны (неадуш.)
абра́днага (адуш.)		 абра́дную абра́днае абра́дныя (неадуш.)
абра́дных (адуш.)
Т. абра́дным абра́днай
абра́днаю		 абра́дным абра́днымі
М. абра́дным абра́днай абра́дным абра́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абра́дны обря́дный, обря́довый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абра́дны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і абрадавы. Абрадныя песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́д, -у, ДМ -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Сукупнасць строга акрэсленых дзеянняў, якімі суправаджаецца выкананне рэлігійных рытуалаў або бытавых традыцый.

А. хрышчэння.

Вясельны а.

|| прым. абра́давы, -ая, -ае і абра́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обря́дный, обря́довый абра́дны; абра́давы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)