абпіло́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абпіло́ўка
Р. абпіло́ўкі
Д. абпіло́ўцы
В. абпіло́ўку
Т. абпіло́ўкай
абпіло́ўкаю
М. абпіло́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абпіло́ўка ж., см. апіло́ўка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абпіло́ўка, ‑і, ДМ ‑цы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпілоўваць — абпілаваць. Тое, што і апілоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

Тое, што і апілаваць.

А. бервяно.

|| незак. абпіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпіло́ўванне, -я, н. і абпіло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)