абпраме́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Накіраваць на каго-, што-н. прамені, падвергнуць уздзеянню якіх-н. прамянёў.

|| незак. абпраме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абпраме́ньванне, -я, н. і абпрамяне́нне, -я, н.

Радыеактыўнае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпраме́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абпраме́ню абпраме́нім
2-я ас. абпраме́ніш абпраме́ніце
3-я ас. абпраме́ніць абпраме́няць
Прошлы час
м. абпраме́ніў абпраме́нілі
ж. абпраме́ніла
н. абпраме́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час абпраме́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абпраме́ніць сов., см. апраме́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абпраме́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Накіраваць на каго‑, што‑н. прамяні; падвергнуць уздзеянню якіх‑н. прамянёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпраме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абпраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпраме́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абпраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпраме́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абпраменьваць — абпраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апраме́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Тое, што і абпраменіць.

|| незак. апраме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апраме́ньванне, -я, н. і апрамяне́нне, -я, н.

Апраменьванне кварцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апраме́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Тое, што і абпраменіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)