абпа́льня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абпа́льня |
абпа́льні |
| Р. |
абпа́льні |
абпа́льняў |
| Д. |
абпа́льні |
абпа́льням |
| В. |
абпа́льню |
абпа́льні |
| Т. |
абпа́льняй
абпа́льняю |
абпа́льнямі |
| М. |
абпа́льні |
абпа́льнях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абпа́льня, ‑і, ж.
Печ, у якой абпальваюць вапну. [Раманюк:] — Калі я твае гады меў, самым буйным прадпрыемствам тут была абпальня. Печ, у якой абпальвалі вапну. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апа́льня, ‑і, ж.
Тое, што і абпальня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)