абпа́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абпа́лены |
абпа́леная |
абпа́ленае |
абпа́леныя |
| Р. |
абпа́ленага |
абпа́ленай
абпа́ленае |
абпа́ленага |
абпа́леных |
| Д. |
абпа́ленаму |
абпа́ленай |
абпа́ленаму |
абпа́леным |
| В. |
абпа́лены (неадуш.)
абпа́ленага (адуш.) |
абпа́леную |
абпа́ленае |
абпа́леныя (неадуш.)
абпа́леных (адуш.) |
| Т. |
абпа́леным |
абпа́ленай
абпа́ленаю |
абпа́леным |
абпа́ленымі |
| М. |
абпа́леным |
абпа́ленай |
абпа́леным |
абпа́леных |
Кароткая форма: абпа́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абпа́лены
1. обожжённый; опалённый;
2. обожжённый;
1, 2 см. абпалі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абпа́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абпаліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абгарэ́лы, -ая, -ае.
Пашкоджаны агнём, абпалены.
А. будынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поду́гленный падву́глены; абпа́лены;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарэ́лы, -ая, -ае.
Абпалены, папсаваны агнём, але не да канца спалены.
Г. блін.
Запахла гарэлым (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асму́жаны, -ая, -ае.
1. Туманны, імглісты; пакрыты смугой.
Асмужаныя далі.
2. Абпалены сонцам; абветраны, загарэлы.
А. твар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
недапа́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад недапаліць.
2. у знач. прым. Недастаткова, не поўнасцю абпалены. Недапаленая цэгла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
опалённый
1. абпа́лены, мног. паабпа́льваны;
2. асма́лены, мног. паасма́льваны; см. опали́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
алеба́стр, ‑у, м.
1. Празрысты дробназярністы гіпсавы камень, які ўжываецца для арнаментных вырабаў.
2. Абпалены і размолаты белы гіпс, які выкарыстоўваецца ў будаўніцтве як вяжучы матэрыял.
[Грэч. alábastros, ад назвы горада ў Егіпце.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)