або́рына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
або́рына |
або́рыны |
| Р. |
або́рыны |
або́рын |
| Д. |
або́рыне |
або́рынам |
| В. |
або́рыну |
або́рыны |
| Т. |
або́рынай
або́рынаю |
або́рынамі |
| М. |
або́рыне |
або́рынах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
партыту́ра, ‑ы, ж.
Сукупнасць усіх партый шматгалосага музычнага твора. Партытура оперы. // Нотная кніга з запісам усіх партый такога твора. Давід Ойстрах і Леў Аборын падарылі Энеску партытуру канцэрта Хачатурана для скрыпкі і аркестра. «Беларусь».
[Іт. partitura.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)