абнаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абнаўля́ю абнаўля́ем
2-я ас. абнаўля́еш абнаўля́еце
3-я ас. абнаўля́е абнаўля́юць
Прошлы час
м. абнаўля́ў абнаўля́лі
ж. абнаўля́ла
н. абнаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. абнаўля́й абнаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абнаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абнаўля́ць несов., в разн. знач. обновля́ть; см. абнаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абнаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да абнавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак.

1. што. Замяніць устарэлае (або папоўніць) чым-н. новым.

А. рэпертуар.

2. каго-што. Надаць чаму-н. новы выгляд, паднавіць.

А. мэблю.

3. што. Упершыню ўжыць, выкарыстаць новую рэч (разм.).

А. набытае паліто.

|| незак. абнаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абнаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обновля́ть несов. абнаўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абнаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да абнавіцца.

2. Зал. да абнаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абнаўляць — абнавіць і стан паводле знач. дзеясл. абнаўляцца — абнавіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнаўля́цца несов., возвр., страд. обновля́ться; см. абнаві́цца, абнаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оживля́ть несов.

1. в разн. знач. ажыўля́ць;

2. (делать более ярким) ажыўля́ць, абнаўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэнава́цыя ’абнаўленне асноўных фондаў вытворчасці’ (Булыка, СІС). З рус. реновация ’тс’. Ст.-бел. реновация ’абнаўленне завяшчання’ < польск. renowacja ’тс’ < лац. rĕnŏvātio ’абнаўленне; аднаўленне’ < rĕnŏvo ’абнаўляць; аднаўляць’ (Булыка, Лекс. запазыч., 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)