абнасе́ніць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніць; -нены; зак., што (спец.).

Засеяць насеннем ніву, зямлю.

Лісцёвыя пароды абнасенілі ўчастак лесу.

|| незак. абнасе́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абнасе́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абнасе́ню абнасе́нім
2-я ас. абнасе́ніш абнасе́ніце
3-я ас. абнасе́ніць абнасе́няць
Прошлы час
м. абнасе́ніў абнасе́нілі
ж. абнасе́ніла
н. абнасе́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час абнасе́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абнасе́ніць, ‑ніць; зак., што.

Спец. Кінуць насенне ў зямлю (пра расліны). Лісцёвыя пароды абнасенілі ўчастак лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасе́ньваць, ‑ае.

Незак. да абнасеніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасе́ньванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абнасеньваць — абнасеніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)