абмуро́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абмуро́ўваю абмуро́ўваем
2-я ас. абмуро́ўваеш абмуро́ўваеце
3-я ас. абмуро́ўвае абмуро́ўваюць
Прошлы час
м. абмуро́ўваў абмуро́ўвалі
ж. абмуро́ўвала
н. абмуро́ўвала
Загадны лад
2-я ас. абмуро́ўвай абмуро́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абмуро́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмуро́ўваць несов. обмуро́вывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Абкласці цэглай, каменнем што-н., замацоўваючы цэментам, глінай і пад.

А. касцёл.

|| незак. абмуро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абмуро́ўванне, -я, н. і абмуро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обмуро́вывать несов. абмуро́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмуро́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абмуроўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмуро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмуроўваць — абмураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)