абмо́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абмо́тка абмо́ткі
Р. абмо́ткі абмо́так
Д. абмо́тцы абмо́ткам
В. абмо́тку абмо́ткі
Т. абмо́ткай
абмо́ткаю		 абмо́ткамі
М. абмо́тцы абмо́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абмо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. гл. абматаць.

2. Тое, чым абматана што-н. (спец.).

Ізаляцыйная а.

3. звычайна мн. Доўгія палосы матэрыі для абмотвання ног ад чаравікаў да кален.

Салдацкія абмоткі.

|| прым. абмо́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмо́тка ж., в разн. знач. обмо́тка;

драцяна́я а. — про́волочная обмо́тка;

насі́ў чараві́кі з ~камі — носи́л боти́нки с обмо́тками

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмо́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Усякі матэрыял для абмотвання чаго‑н.

2. звычайна мн. (абмо́ткі, ‑так). Палоска матэрыі для абмотвання нагі вышэй чаравіка. [Чалавек] быў.. у салдацкіх чаравіках з абмоткамі. Чорны.

3. Сістэма праваднікоў у электрычнай машыне, па якой праходзяць токі, што ствараюць магнітныя палі. Абмотка ротара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Абкруціць, апавіць чым-н. некалькі разоў.

А. шыю шалікам.

|| незак. абмо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абмо́тванне, -я, н. і абмо́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́ршасны, -ая, -ае (кніжн.).

Які з’яўляецца першай, зыходнай ступенню чаго-н., першапачатковы.

Першасная абмотка трансфарматара.

Першаснае значэне слова.

|| наз. пе́ршаснасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да статара, з’яўляецца статарам. Статарная абмотка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сотападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Па сваёй будове такі, як соты ​1. Сотападобная абмотка шпулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обмо́тка ж.

1. (действие) абмо́тка, -кі ж., абмо́тванне, -ння ср.;

обмо́тка кату́шек абмо́тка шпу́лек;

2. в др. знач. абмо́тка, -кі ж.;

про́вод без обмо́тки про́вад без абмо́ткі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́тар, ‑а, м.

Спец. Нерухомая частка электрычнай машыны (генератара, рухавіка і пад.). На статары — нерухомай аснове генератара — у такіх жа пазах таксама размешчана абмотка. Рунец.

[Англ. stator ад лац. sto — стаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)