абмарачы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абмарачу́ся |
абмаро́чымся |
| 2-я ас. |
абмаро́чышся |
абмаро́чыцеся |
| 3-я ас. |
абмаро́чыцца |
абмаро́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абмарачы́ўся |
абмарачы́ліся |
| ж. |
абмарачы́лася |
| н. |
абмарачы́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абмарачы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абмарачы́цца, ‑рачуся, ‑рочышся, ‑рочыцца; зак.
Разм. У выніку працяглага кружэння страціць раўнавагу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмарачэ́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. абмарачыцца. Я раптам адчуў прыемную, да абмарачэння, да кружэння ў галаве, слабасць. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)