абма́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абма́нны абма́нная абма́ннае абма́нныя
Р. абма́ннага абма́ннай
абма́ннае		 абма́ннага абма́нных
Д. абма́ннаму абма́ннай абма́ннаму абма́нным
В. абма́нны (неадуш.)
абма́ннага (адуш.)		 абма́нную абма́ннае абма́нныя (неадуш.)
абма́нных (адуш.)
Т. абма́нным абма́ннай
абма́ннаю		 абма́нным абма́ннымі
М. абма́нным абма́ннай абма́нным абма́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абма́нны, см. падма́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абма́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абману. Абманны рух. □ На прасторах неўгамоннага жыцця разбівалася аб Вашу [Горкага] непахіснасць, аб Вашу ясназорную сумленнасць усё абманнае, усё нікчэмнае. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абма́н, -у, м.

1. гл. абмануць.

2. Памылковае ўяўленне аб чым-н., мана, няпраўда.

|| прым. абма́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)