абма́нваць
дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абма́нваю |
абма́нваем |
| 2-я ас. |
абма́нваеш |
абма́нваеце |
| 3-я ас. |
абма́нвае |
абма́нваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абма́нваў |
абма́нвалі |
| ж. |
абма́нвала |
| н. |
абма́нвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абма́нвай |
абма́нвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абма́нваючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абма́нваць несов., см. падма́нваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абма́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абмануць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абману́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.
1. Схлусіць, наўмысна сказаць каму-н. няпраўду.
2. Увесці ў зман непраўдзівымі адносінамі, ашукаць.
А. пакупніка.
3. Не апраўдаць чыіх-н. спадзяванняў; не выканаць дадзеных абяцанняў, падвесці, падмануць, спакусіць.
Абяцаў быць і абмануў.
|| незак. абма́нваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абма́н, -у, м. і абма́нванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мані́ць, маню́, ма́ніш, ма́ніць; незак.
Абманваць, хлусіць, гаварыць няпраўду.
|| зак. змані́ць, зманю́, зма́ніш, зма́ніць, намані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць і памані́ць, -маню́, -ма́ніш, -ма́ніць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абма́нвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абмануцца.
2. Зал. да абманваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
п’я́нстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.
Займацца п’янствам. [Гурын:] — Ткачэня — п’яніца. Работу сельсавета не толькі разваліў, а проста закінуў. П’янствуе па хутарах у кулакоў. Чарнышэвіч. [Макар:] — Па нішто звядзе яго Гамрэкелі: п’янстваваць навучыць, хлусіць, абманваць. Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абшаво́ліваць, абшаволіць ’абкрадаць, абшукваць, абманваць’ (Нас. Доп.), абшаваліць ’тс’ (Юрч. Сін.). Да шаволіць (гл.) ’шавяліць’ (Бірыла, вусн. паведамл.). Параўн. вышаволіць ’выкрасці’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Баку́лы ’вочы’, баку́ла ’абманшчык’, баку́ліць ’дурыць, абманваць’ (Нас.). Хутчэй за ўсё да рус. баку́лить ’гаварыць, базікаць’ (< ба́каць, ба́ять, гл. Гараеў, 9; Фасмер, 1, 111). Значэнне ’вочы’, магчыма, другаснае. Параўн. абаку́ліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мані́ць, маню, маніш, маніць; незак.
Абманваць, хлусіць, гаварыць няпраўду. Пра што б.. [Галаўня] ні гаварыў, Клаве здавалася, што ён маніць, хітруе. Гроднеў. [Бацька:] — На, маёй вады выпі, з вайны. Хлапчук прыклаўся губамі да баклажкі, а старэйшы [сын] недаверліва зірнуў на бацьку. — Маніш, што з вайны вада. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)