аблясі́ць, 1 ас. не ўжыв., -ле́сіш, -ле́сіць; -ле́сены; зак., што (спец.).

Засадзіць лесам якую-н. плошчу, мясцовасць.

А. стэпы.

|| наз. аблясе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблясі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абляшу́ абле́сім
2-я ас. абле́сіш абле́сіце
3-я ас. абле́сіць абле́сяць
Прошлы час
м. аблясі́ў аблясі́лі
ж. аблясі́ла
н. аблясі́ла
Загадны лад
2-я ас. аблясі́ аблясі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аблясі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблясі́ць сов., спец. облеси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблясі́ць, ‑ляшу, ‑лясіш, ‑лясіць; ‑лясім, ‑лесіце; зак., што.

Засадзіць лесам якую‑н. плошчу, мясцовасць. Аблясіць пясчаныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

облеси́ть сов. аблясі́ць;

облеси́ть степны́е райо́ны аблясі́ць стэ́павыя раёны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абле́сены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аблясіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблясе́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аблясіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а... ​1, (а таксама аб..., аб’..., аба...), прыстаўка.

Абазначае: 1) пашырэнне дзеяння на ўсю паверхню прадмета, накіраванасць яго вакол або па краях прадмета: агарадзіць, агледзець, абяліць, акарыць, атынкаваць, ахапіць, акаваць, ахінуць, абпаліць, аб’ехаць, абабіць; 2) накіраванасць руху міма прадмета, абмінанне яго: абысці (лужыну), абагнуць (балота); 3) ахоп дзеяннем многіх асоб, прадметаў, пашырэнне дзеяння на ўсе прадметы, на ўсіх асоб: абабегаць (усе хаты), адарыць, абдзяліць (падарункамі); 4) празмернасць якога‑н. дзеяння: аб’есціся, абпаіць, абкарміць; 5) перавагу над кім‑, чым‑н. пры выкананні дзеяння: абагнаць, апярэдзіць; 6) (з часціцай ‑ся) наяўнасць недахопу, памылкі ў дзеянні: агаварыцца, абмовіцца; 7) забеспячэнне чым‑н. у працэсе дзеяння: абвадніць, аблясіць (сухія стэпы), аснасціць, абдзернаваць; 8) ператварэнне ў каго‑, што‑н., станаўленне кім‑н., наданне якіх‑н. уласцівасцей, якасцей (у выніку дзеяння): аграмадзіць, ашчаслівіць, ажаніць, ажывіць, абрадаваць; 9) дасягненне выніку дзеяння, стану: адзічэць, адубець, аўдавець, абрыдзець, апасці, асесці, ажывіцца, аблезці.

а... ​2, (а таксама ан...), прыстаўка.

Абазначае адсутнасць прыметы, уласцівасці, паказанай у асноўная частцы слова (без прыстаўкі): амаральны, апалітычнасць, алагічны, анаэробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)