абла́хаць
‘абхадзіць што-небудзь (лес, вёску і г.д.)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абла́хаю |
абла́хаем |
| 2-я ас. |
абла́хаеш |
абла́хаеце |
| 3-я ас. |
абла́хае |
абла́хаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абла́хаў |
абла́халі |
| ж. |
абла́хала |
| н. |
абла́хала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абла́хай |
абла́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абла́хаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Абла́хаць 1 ’абхадзіць, аббегаць’ (Бяльк., Янк. III), ’абшарыць’ (Яўс.), ’аббегаць з карыслівымі мэтамі, з мэтай разнюхаць або пажывіцца’ (Юрч. Сін.), ’аббегаць’ (мядз., Малько, вусн. паведамл.) да лахаць (гл.). Ці не звязана (магчыма, праз кантамінацыю) з обличати ’тс’ (Вярэніч, столін., вусн. паведамл.), параўн. облыхаць ’аббегаць’ (КТС).
Абла́хаць 2 ’абгаварыць у выпадковых размовах, недарэчна’ (Юрч. Сін.) да аблахаць 1 з семантычным прыпадабненнем да аблаяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)