абла́піць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абла́плю абла́пім
2-я ас. абла́піш абла́піце
3-я ас. абла́піць абла́пяць
Прошлы час
м. абла́піў абла́пілі
ж. абла́піла
н. абла́піла
Загадны лад
2-я ас. абла́п абла́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час абла́піўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абла́піць I сов., разг. обла́пить

абла́піць II сов., обл., см. абла́таць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абла́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.

Разм. Абхапіць лапамі. Мядзведзь аблапіў калоду. // Абняць рукамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абла́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аблапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обла́пить сов., прост. абла́піць, абхапі́ць рука́мі (ла́памі);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абламза́ць

‘аблапіць, абхапіць рукамі што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абламза́ю абламза́ем
2-я ас. абламза́еш абламза́еце
3-я ас. абламза́е абламза́юць
Прошлы час
м. абламза́ў абламза́лі
ж. абламза́ла
н. абламза́ла
Загадны лад
2-я ас. абламза́й абламза́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абламза́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Наоблап ’пакідаючы каляіну ў сярэдзіне, між колаў (адно кола пасярэдзіне дарогі, а другое — за дарогай) пры яздзе па гразкай ці выбітай дарозе’ (ТС). З на+об+лап, параўн. аблапіць ’абхапіць’, гл. лапа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́лап ’столь’ (беласт., Сл. ПЗБ). Хутчэй за ўсё, запазычана з польск. połap, półap (1437), pułap ’тс’, паводле Банькоўскага (2, 965), ’мазавецкае слова” ад łapić, łapać ’хапаць’, гл. асабліва pułapka, połapka ’пастка’, połapić ’схапіць’, параўн. аблапіць ’абхапіць’. Іншае паходжанне можна дапусціць для по́лаб ’столь’ (гл.), што, магчыма, сведчыць аб старых мазавецка-палескіх сувязях (Тарн.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)