аблама́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аблама́ны аблама́ная аблама́нае аблама́ныя
Р. аблама́нага аблама́най
аблама́нае		 аблама́нага аблама́ных
Д. аблама́наму аблама́най аблама́наму аблама́ным
В. аблама́ны (неадуш.)
аблама́нага (адуш.)		 аблама́ную аблама́нае аблама́ныя (неадуш.)
аблама́ных (адуш.)
Т. аблама́ным аблама́най
аблама́наю		 аблама́ным аблама́нымі
М. аблама́ным аблама́най аблама́ным аблама́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблама́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аблама́ны аблама́ная аблама́нае аблама́ныя
Р. аблама́нага аблама́най
аблама́нае		 аблама́нага аблама́ных
Д. аблама́наму аблама́най аблама́наму аблама́ным
В. аблама́ны (неадуш.)
аблама́нага (адуш.)		 аблама́ную аблама́нае аблама́ныя (неадуш.)
аблама́ных (адуш.)
Т. аблама́ным аблама́най
аблама́наю		 аблама́ным аблама́нымі
М. аблама́ным аблама́най аблама́ным аблама́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблама́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аблама́ны аблама́ная аблама́нае аблама́ныя
Р. аблама́нага аблама́най
аблама́нае		 аблама́нага аблама́ных
Д. аблама́наму аблама́най аблама́наму аблама́ным
В. аблама́ны (неадуш.)
аблама́нага (адуш.)		 аблама́ную аблама́нае аблама́ныя (неадуш.)
аблама́ных (адуш.)
Т. аблама́ным аблама́най
аблама́наю		 аблама́ным аблама́нымі
М. аблама́ным аблама́най аблама́ным аблама́ных

Кароткая форма: аблама́на.

Іншыя варыянты: абло́маны.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблама́ны

1. обло́манный;

2. обло́мленный;

1, 2 см. аблама́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблама́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обло́мленный аблама́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абло́маны, см. аблама́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обло́манный

1. аблама́ны, мног. паабло́мліваны; палама́ны;

2. аблама́ны, улама́ны; угаво́раны; перакана́ны; см. облома́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абло́маны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абло́маны абло́маная абло́манае абло́маныя
Р. абло́манага абло́манай
абло́манае		 абло́манага абло́маных
Д. абло́манаму абло́манай абло́манаму абло́маным
В. абло́маны
абло́манага		 абло́маную абло́манае абло́маныя
абло́маных
Т. абло́маным абло́манай
абло́манаю		 абло́маным абло́манымі
М. абло́маным абло́манай абло́маным абло́маных

Кароткая форма: абло́мана.

Іншыя варыянты: аблама́ны.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

1. Абламаны, адбіты кавалак чаго-н.

А. граніту.

А. цаглянай сцяны.

2. перан. Тое, што засталося з ранейшых часоў, мінулага перыяду.

Абломкі старога свету.

|| прым. абло́мачны, -ая, -ае (спец.).

Абломачныя горныя пароды (пароды, якія складаюцца з абломкаў больш старажытных горных парод).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)