абла́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Прывесці да ладу, адрамантаваць, паправіць.

А. старую хату.

2. Уладзіць, арганізаваць (разм.).

А. справу.

|| незак. абла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абла́джванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абла́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абла́джу абла́дзім
2-я ас. абла́дзіш абла́дзіце
3-я ас. абла́дзіць абла́дзяць
Прошлы час
м. абла́дзіў абла́дзілі
ж. абла́дзіла
н. абла́дзіла
Загадны лад
2-я ас. абла́дзь абла́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час абла́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абла́дзіць сов., разг.

1. привести́ в поря́док; почини́ть; обла́дить;

а. стару́ю ха́ту — привести́ в поря́док (почини́ть, обла́дить) ста́рую избу́;

2. (выгодно устроить) обде́лать, обрабо́тать, обтя́пать; обла́дить;

ён ско́ра ~дзіў гэ́ту спра́ву — он бы́стро обде́лал (обрабо́тал, обтя́пал, обла́дил) это де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Прывесці да ладу; агледзець, адрамантаваць. [Хлопец:] — Пакуль ты ўправішся, дык я воз абладжу. Чорны. [Праксэда:] — Пераселімся ў Варацец, у маю старую хату. Агледзім, абладзім яе дый жыць будзем. Сабаленка.

2. Разм. Уладзіць якую‑н. справу; арганізаваць. [Доніс:] — Спакойны будзь: мы ўсё абладзім, Хоць на таварны, а пасадзім. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстро́іць, -ро́ю, -ро́іш, -ро́іць; -ро́ены; зак., што.

Абладзіць, аздобіць; надаць які-н. пэўны выгляд (шляхам рамонту і пад.).

А. кватэру.

|| незак. адстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абла́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абла́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абладжваць — абладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстро́іць, ‑строю, ‑строіш, ‑строіць; зак., каго-што.

Абладзіць, агледзець; аздобіць. Адстроіць кватэру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́дить сов.

1. (сделать, изготовить) зрабі́ць, змайстрава́ць, зла́дзіць;

2. (устроить) абла́дзіць;

сла́дить де́ло абла́дзіць спра́ву;

3. (справиться) упра́віцца, даць ра́ды;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)