Verbum

анлайнавы слоўнік

абкіда́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкіда́нне ср.

1. забра́сывание, обки́дывание; обкла́дывание;

2. порт. обмётывание, вы́метка ж.; мета́ние;

1, 2 см. абкіда́ць ^{1, 3}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкіда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкіда́ць — абкі́даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Кідаючы, пакрыць каго-, што-н., абсыпаць.

А. дрэва зямлёй.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Пакрыць высыпкай.

Губы абкідала (безас.).

3. што. Абшыць краі тканіны.

А. петлі ў кашулі.

|| незак. абкіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абкі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абкіда́нне, -я, н. і абкі́дванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкі́дванне ср., см. абкіда́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обмётывание абкіда́нне, -ння ср., абкі́дванне, -ння ср.;