абкураны - Пошук

абку́раны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	абку́раны	абку́раная	абку́ранае	абку́раныя
Р.	абку́ранага	абку́ранай абку́ранае	абку́ранага	абку́раных
Д.	абку́ранаму	абку́ранай	абку́ранаму	абку́раным
В.	абку́раны (неадуш.) абку́ранага (адуш.)	абку́раную	абку́ранае	абку́раныя (неадуш.) абку́раных (адуш.)
Т.	абку́раным	абку́ранай абку́ранаю	абку́раным	абку́ранымі
М.	абку́раным	абку́ранай	абку́раным	абку́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абку́раны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	абку́раны	абку́раная	абку́ранае	абку́раныя
Р.	абку́ранага	абку́ранай абку́ранае	абку́ранага	абку́раных
Д.	абку́ранаму	абку́ранай	абку́ранаму	абку́раным
В.	абку́раны (неадуш.) абку́ранага (адуш.)	абку́раную	абку́ранае	абку́раныя (неадуш.) абку́раных (адуш.)
Т.	абку́раным	абку́ранай абку́ранаю	абку́раным	абку́ранымі
М.	абку́раным	абку́ранай	абку́раным	абку́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абку́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	абку́раны	абку́раная	абку́ранае	абку́раныя
Р.	абку́ранага	абку́ранай абку́ранае	абку́ранага	абку́раных
Д.	абку́ранаму	абку́ранай	абку́ранаму	абку́раным
В.	абку́раны (неадуш.) абку́ранага (адуш.)	абку́раную	абку́ранае	абку́раныя (неадуш.) абку́раных (адуш.)
Т.	абку́раным	абку́ранай абку́ранаю	абку́раным	абку́ранымі
М.	абку́раным	абку́ранай	абку́раным	абку́раных

Кароткая форма: абку́рана.

Іншыя варыянты: аку́раны.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абку́раны обку́ренный; оку́ренный; см. абкуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абку́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абкурыць.

2. у знач. прым. Які зрудзеў, счарнеў ад дыму. [Вусы] былі не сівыя, як валасы і бровы, а рудыя, абкураныя. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обку́ренный абку́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аку́раны	аку́раная	аку́ранае	аку́раныя
Р.	аку́ранага	аку́ранай аку́ранае	аку́ранага	аку́раных
Д.	аку́ранаму	аку́ранай	аку́ранаму	аку́раным
В.	аку́раны (неадуш.) аку́ранага (адуш.)	аку́раную	аку́ранае	аку́раныя (неадуш.) аку́раных (адуш.)
Т.	аку́раным	аку́ранай аку́ранаю	аку́раным	аку́ранымі
М.	аку́раным	аку́ранай	аку́раным	аку́раных

Кароткая форма: аку́рана.

Іншыя варыянты: абку́раны.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсма́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абсмаліць ¹.

2. у знач. прым. Які падпаў пад дзеянне агню, полымя, сонца. Вакзал стаяў, як шкілет: без вокан, без страхі, абсмалены, абкураны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum