абко́ўзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Коўзаючыся, зрабіць пэўнае месца слізкім, прыгодным для катання.

|| незак. абко́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абко́ўзаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абко́ўзаю абко́ўзаем
2-я ас. абко́ўзаеш абко́ўзаеце
3-я ас. абко́ўзае абко́ўзаюць
Прошлы час
м. абко́ўзаў абко́ўзалі
ж. абко́ўзала
н. абко́ўзала
Дзеепрыслоўе
прош. час абко́ўзаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абко́ўзаць сов.

1. обката́ть;

а. ледзяну́ю гару́ — обката́ть ледяну́ю го́ру;

2. обмя́ть, измя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Коўзаючыся, зрабіць што‑н. коўзкім, прыгодным для кахання. Абкоўзаць горку.

2. Прымяць, абсунуць коўзаннем. Абкоўзаць страху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́ўзаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абкоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́ўзаны

1. обка́танный;

2. обмя́тый, измя́тый;

1, 2 см. абко́ўзаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́ўзваць несов.

1. обка́тывать; см. абко́ўзаць 1;

2. обмина́ть, мять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)