абко́рм гл. абкарміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абко́рм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. абко́рм
Р. абко́рму
Д. абко́рму
В. абко́рм
Т. абко́рмам
М. абко́рме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абко́рм, -му м. обко́рм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́рм, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абкарміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены; зак., каго.

Накарміць звыш меры, на шкоду здароўю.

А. дзіця.

|| незак. абко́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абко́рм, -у, м. і абко́рмліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обко́рм абко́рм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

око́рм спец. абко́рм, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)