абко́пка гл. абкапа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абко́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абко́пка
Р. абко́пкі
Д. абко́пцы
В. абко́пку
Т. абко́пкай
абко́пкаю
М. абко́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абко́пка ж. око́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абко́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Тое, што і абкопванне. Абкопка буртоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Ускапаць зямлю вакол чаго-н.; капа́ючы, абгарнуць, абкідаць што-н. чым-н.

А. фруктовыя дрэвы.

|| незак. абко́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абко́пванне, -я, н. і абко́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)