абко́лак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абко́лак |
абко́лкі |
| Р. |
абко́лка |
абко́лкаў |
| Д. |
абко́лку |
абко́лкам |
| В. |
абко́лак |
абко́лкі |
| Т. |
абко́лкам |
абко́лкамі |
| М. |
абко́лку |
абко́лках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абко́лак, ‑лка, м.
Тое, што адколваецца, адшчэпліваецца ад чаго‑н. з дапамогай сякеры, молата і пад. Вяршаліна сасны ды абколкі пайшлі на іншыя гаспадарчыя патрэбы ды дровы. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)