абкле́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абкле́йка
Р. абкле́йкі
Д. абкле́йцы
В. абкле́йку
Т. абкле́йкай
абкле́йкаю
М. абкле́йцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкле́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абклейваць — абклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.

Пакрыць чым-н., клеючы.

А. сцены абоямі.

|| незак. абкле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абкле́йка, -і, ДМ -е́йцы, ж. і абкле́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обкле́йка ж. абкле́йка, -кі ж., абкле́йванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)