абзыва́ць гл. абазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абзыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абзыва́ю абзыва́ем
2-я ас. абзыва́еш абзыва́еце
3-я ас. абзыва́е абзыва́юць
Прошлы час
м. абзыва́ў абзыва́лі
ж. абзыва́ла
н. абзыва́ла
Загадны лад
2-я ас. абзыва́й абзыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абзыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абзыва́ць несов. обзыва́ть; чести́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абзыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абазваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абазва́ць, абзаву́, абзаве́ш, абзаве́; абзавём, абзавяце́, абзаву́ць; абзаві́; абазва́ны; зак., каго-што, кім-чым.

Назваць зневажальным імем; даць каму-, чаму-н. мянушку.

А. смаўжом.

|| незак. абзыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обзыва́ть несов., разг. абзыва́ць; празыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сволочи́ть​II несов., груб., прост. ла́яць, абзыва́ць сво́лаччу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мяню́шчыць ’лаяць’ (шчуч., гродз., Сл. ПЗБ). Утворана ад мянушка: ’абзываць па мянушцы’ > ’лаяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чести́ть несов., разг. бэ́сціць, ла́яць; (хулить) га́ніць; (обзывать) абзыва́ць (кім, чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обзыва́ться

1. (называть кого-л. обидным прозвищем) прост. абзыва́ць (каго); празыва́ць (каго);

2. страд. празыва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)