абзвані́ць, -званю́, -зво́ніш, -зво́ніць; зак., каго-што (разм.).

1. Пазваніць многім ці ў многія месцы па тэлефоне.

А. знаёмых.

А. усе арганізацыі.

2. перан. Расказаць аб чым-н. усюды, разнесці якую-н. вестку.

|| незак. абзво́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абзвані́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абзваню́ абзво́нім
2-я ас. абзво́ніш абзво́ніце
3-я ас. абзво́ніць абзво́няць
Прошлы час
м. абзвані́ў абзвані́лі
ж. абзвані́ла
н. абзвані́ла
Загадны лад
2-я ас. абзвані́ абзвані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абзвані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абзвані́ць сов., разг. обзвони́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абзвані́ць, ‑званю, ‑звоніш, ‑звоніць; зак., каго-што.

Разм.

1. Пазваніць да ўсіх ці да многіх па тэлефоне. Абзваніць усіх знаёмых.

2. перан. Апавясціць, расказаць аб чым‑н. усюды; разнесці якую‑н. вестку. Абзваніць увесь свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абзваніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обзвони́ть сов., прост. (по телефону) абзвані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перазвані́ць, ‑званю, ‑звоніш, ‑звоніць; зак.

1. Пазваніць зноў, яшчэ раз.

2. Пазваніць па тэлефоне ўсім, многім; абзваніць. Перазваніць усім знаёмым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)