абзада́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абзада́чваю абзада́чваем
2-я ас. абзада́чваеш абзада́чваеце
3-я ас. абзада́чвае абзада́чваюць
Прошлы час
м. абзада́чваў абзада́чвалі
ж. абзада́чвала
н. абзада́чвала
Дзеепрыслоўе
цяп. час абзада́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абзада́чваць (што) несов. вноси́ть зада́ток (за что); см. абзада́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абзада́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абзадачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзада́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Даць задатак за што-н.

А. дом.

|| незак. абзада́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абзада́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абзадачваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзада́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абзадачваць — абзадачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзада́чванне (чаго) ср. внесе́ние зада́тка (за что); см. абзада́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азада́чваць I несов. (приводить в недоумение) озада́чивать; см. азада́чыць I

азада́чваць II несов., см. абзада́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)