абжа́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абжа́ты абжа́тая абжа́тае абжа́тыя
Р. абжа́тага абжа́тай
абжа́тае		 абжа́тага абжа́тых
Д. абжа́таму абжа́тай абжа́таму абжа́тым
В. абжа́ты (неадуш.)
абжа́тага (адуш.)		 абжа́тую абжа́тае абжа́тыя (неадуш.)
абжа́тых (адуш.)
Т. абжа́тым абжа́тай
абжа́таю		 абжа́тым абжа́тымі
М. абжа́тым абжа́тай абжа́тым абжа́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абжа́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абжа́ты абжа́тая абжа́тае абжа́тыя
Р. абжа́тага абжа́тай
абжа́тае		 абжа́тага абжа́тых
Д. абжа́таму абжа́тай абжа́таму абжа́тым
В. абжа́ты (неадуш.)
абжа́тага (адуш.)		 абжа́тую абжа́тае абжа́тыя (неадуш.)
абжа́тых (адуш.)
Т. абжа́тым абжа́тай
абжа́таю		 абжа́тым абжа́тымі
М. абжа́тым абжа́тай абжа́тым абжа́тых

Кароткая форма: абжа́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абжа́ты обжа́тый; см. абжа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абжа́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абжаць.

2. у знач. прым. Пра што‑н., вакол чаго ў непасрэднай блізкасці зжата збажына, трава і пад. Абжаты камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обжа́тый​II абжа́ты, мног. паабжына́ты; см. обжа́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абжа́ць, абажну́, абажне́ш, абажне́; абажнём, абажняце́, абажну́ць; абажні́; абжа́ты; зак., што.

Зжаць што-н. вакол чаго-н.

А. траву вакол дрэва.

|| незак. абжына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абжы́н, -у, м. і абжына́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)