абжарга́ць
‘падрапаць што-небудзь (руку, твар); асядлаць, сесці верхам на што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абжарга́ю |
абжарга́ем |
| 2-я ас. |
абжарга́еш |
абжарга́еце |
| 3-я ас. |
абжарга́е |
абжарга́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абжарга́ў |
абжарга́лі |
| ж. |
абжарга́ла |
| н. |
абжарга́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абжарга́й |
абжарга́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абжарга́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Абжарга́ць ’абняць нагамі’ (КТС, Карскі — Ковенск). Гл. ажыргаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ажырга́ць ’асядлаць (каня)’ (Сцяшк. МГ), абжаргаць ’абняць нагамі’ (Карскі, Мат. Ковенск.), ажыргнуць ’пераступіць праз што-небудзь’ (КЭС, лаг.). Запазычанне з балтыйскага. Параўн. літ. žìrgas ’конь’, apžer̃gti ’растапырваць’. Гл. Урбуціс, Baltistica, V (I), 1969, 59.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)