абе́рнуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́рнуты абе́рнутая абе́рнутае абе́рнутыя
Р. абе́рнутага абе́рнутай
абе́рнутае		 абе́рнутага абе́рнутых
Д. абе́рнутаму абе́рнутай абе́рнутаму абе́рнутым
В. абе́рнуты (неадуш.)
абе́рнутага (адуш.)		 абе́рнутую абе́рнутае абе́рнутыя (неадуш.)
абе́рнутых (адуш.)
Т. абе́рнутым абе́рнутай
абе́рнутаю		 абе́рнутым абе́рнутымі
М. абе́рнутым абе́рнутай абе́рнутым абе́рнутых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абе́рнуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абе́рнуты абе́рнутая абе́рнутае абе́рнутыя
Р. абе́рнутага абе́рнутай
абе́рнутае		 абе́рнутага абе́рнутых
Д. абе́рнутаму абе́рнутай абе́рнутаму абе́рнутым
В. абе́рнуты (неадуш.)
абе́рнутага (адуш.)		 абе́рнутую абе́рнутае абе́рнутыя (неадуш.)
абе́рнутых (адуш.)
Т. абе́рнутым абе́рнутай
абе́рнутаю		 абе́рнутым абе́рнутымі
М. абе́рнутым абе́рнутай абе́рнутым абе́рнутых

Кароткая форма: абе́рнута.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абе́рнуты

1. опроки́нутый, пова́ленный, перевёрнутый;

2. превращённый, обращённый;

3. фольк. обёрнутый;

4. обращённый;

1-4 см. абярну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абе́рнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абярнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опроки́нутый

1. пераку́лены, абе́рнуты; вы́валены; вы́кулены; пава́лены, зва́лены;

2. адкі́нуты, збі́ты; см. опроки́нуть​ 1, 3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вороченный

1. вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

2. вы́кручаны, мног. павыкру́чваны, вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

3. вы́вернуты, мног. павываро́чваны;

4. абе́рнуты, мног. паабаро́чваны; см. вы́воротить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обёрнутый​II

1. (повёрнутый) паве́рнуты;

2. (опрокинутый) разг. абе́рнуты, пераве́рнуты, пераку́лены;

3. (превращённый) пераве́рнуты (у каго); ператво́раны (у што); см. оберну́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абярну́ць, абярну́, абе́рнеш, абе́рне; абярні́; абе́рнуты; зак., што.

1. Паваліць на бок, перакуліць; разліць што-н., перакуліўшы пасудзіну.

А. воз са снапамі.

А. збан з малаком.

2. Павярнуць назад, убок.

А. твар да суседа.

3. Накіраваць, пусціць у абарот.

А. капітал.

4. Ператварыць, змяніць, перавесці адну якасць у другую.

А. здарэнне ў жарт.

5. кім-чым або ў каго-што. У казках і павер’ях: ператварыць у каго-, што-н. пры дапамозе чараў.

А. у воўка.

А. у камень.

6. Схіліць да чаго-н.

А. у сваю веру.

7. Прыдаць іншы кірунак, змяніць (пра ход якой-н. справы, пра абставіны).

А. справу на сваю карысць.

|| незак. абаро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перевёрнутый

1. пераве́рнуты, мног. папераваро́чваны;

2. разг. пераве́рнуты, мног. папераваро́чваны, абе́рнуты, мног. паабаро́чваны;

3. пераго́рнуты, мног. папераго́ртваны;

4. пераніцава́ны, мног. папераніцо́ўваны;

5. пераве́рнуты; мног. папераваро́чваны;

6. перен. пераве́рнуты, мног. папераваро́чваны, перакру́чаны, мног. паперакру́чваны; см. переверну́ть​ 1—6.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)