аберацы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аберацы́йны аберацы́йная аберацы́йнае аберацы́йныя
Р. аберацы́йнага аберацы́йнай
аберацы́йнае
аберацы́йнага аберацы́йных
Д. аберацы́йнаму аберацы́йнай аберацы́йнаму аберацы́йным
В. аберацы́йны (неадуш.)
аберацы́йнага (адуш.)
аберацы́йную аберацы́йнае аберацы́йныя (неадуш.)
аберацы́йных (адуш.)
Т. аберацы́йным аберацы́йнай
аберацы́йнаю
аберацы́йным аберацы́йнымі
М. аберацы́йным аберацы́йнай аберацы́йным аберацы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аберацы́йны астр., опт. аберрацио́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аберацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да аберацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абера́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Адхіленне ад чаго-н., а таксама скажэнне чаго-н.

А. аптычных сістэм.

А. ідэй.

|| прым. аберацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аберрацио́нный астр., опт. аберацы́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)