абду́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абду́рваю абду́рваем
2-я ас. абду́рваеш абду́рваеце
3-я ас. абду́рвае абду́рваюць
Прошлы час
м. абду́рваў абду́рвалі
ж. абду́рвала
н. абду́рвала
Загадны лад
2-я ас. абду́рвай абду́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абду́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абду́рваць несов. обма́нывать, одура́чивать, надува́ть, околпа́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдуры́ць, -дуру́, -ду́рыш, -ду́рыць; -ду́раны; зак., каго-што (разм.).

Ашукаць, перахітрыць каго-н.

А. прастака.

|| незак. абду́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абду́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абду́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абдурваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одура́чивать несов. абду́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдурваць — абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обду́ривать несов., разг. абду́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колпа́чить несов., прост. абду́рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

объего́ривать несов., прост. абду́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)