абду́ктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абду́ктар |
абду́ктары |
| Р. |
абду́ктара |
абду́ктараў |
| Д. |
абду́ктару |
абду́ктарам |
| В. |
абду́ктар |
абду́ктары |
| Т. |
абду́ктарам |
абду́ктарамі |
| М. |
абду́ктары |
абду́ктарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абду́ктар ж., анат. абду́ктор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абду́ктар, ‑а, м.
Спец. Адводная мышца.
[Лац. abduco — адводжу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абду́ктор анат. абду́ктар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)