абдры́паць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абдры́паю |
абдры́паем |
| 2-я ас. |
абдры́паеш |
абдры́паеце |
| 3-я ас. |
абдры́пае |
абдры́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абдры́паў |
абдры́палі |
| ж. |
абдры́пала |
| н. |
абдры́пала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абдры́пай |
абдры́пайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абдры́паўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абдры́паць сов., прост. обтрепа́ть; замы́згать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обшмы́гать сов., прост. абшарпа́ць, абдры́паць; зашмальцава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обтрепа́ть сов. абтрапа́ць, абшарпа́ць; (о подоле) абдры́паць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Абдры́паны ’абарваны’ (КТС, БРС), абдрыпаць, абдрыпацца, укр. обдрипаний ’тс’, чэш. dřipati ’рваць’, dřip ’лахман’, в.-луж. dripać ’разрываць’, балг. дрипи ’лахманы’, дрипав ’абарваны’, макед. дрипа, дрипав ’тс’, серб.-харв. дри̏паты ’рваць’, славен. dripati ’тс’. Арэал распаўсюджання сведчыць аб праславянскім характары гэтага слова. Параўн. літ. apdrìbti ’ападаць, абвісаць (аб плацці)’, drìbti ’падаць камякамі, жмутамі’, гоц. dreiban ’гнаць, біць’ і інш. Супастаўленне балтыйскіх і германскіх форм гл. у Шпэхта KZ, 68, 41. Гл. таксама Махэк₂, 131, у якога няма беларускіх і ўкраінскіх паралеляў; ён лічыць паходжанне гэтых слоў няясным.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)