абдзіра́ла, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ра́л (разм.).

Той (тая), хто вымагае непамерную цану, плату; хабарнік, махляр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абдзіра́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абдзіра́ла абдзіра́лы
Р. абдзіра́лы абдзіра́л
Д. абдзіра́лу абдзіра́лам
В. абдзіра́лу абдзіра́л
Т. абдзіра́лам абдзіра́ламі
М. абдзіра́ле абдзіра́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абдзіра́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абдзіра́ла абдзіра́лы
Р. абдзіра́лы абдзіра́л
Д. абдзіра́ле абдзіра́лам
В. абдзіра́лу абдзіра́л
Т. абдзіра́лай
абдзіра́лаю		 абдзіра́ламі
М. абдзіра́ле абдзіра́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абдзіра́ла

1. м. и ж., прост. обдира́ла;

2. м., зоол. обдира́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдзіра́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

1. Разм. Той (тая), хто вымагае непамерную цану, плату; хабарнік, махляр, круцель. «Абдзірала, міраед», — бурчаў дзед на папа. Якімовіч. [Лабановіч:] — Затое ж у настаўніка сумленне чыстае: гэта не абдзірала-ўраднік, не прыстаў і не валасны пісар. Колас.

2. м. Від матыля, які аб’ядае лісце і пупышкі пладовых дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдзіра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абдзіра́ю абдзіра́ем
2-я ас. абдзіра́еш абдзіра́еце
3-я ас. абдзіра́е абдзіра́юць
Прошлы час
м. абдзіра́ў абдзіра́лі
ж. абдзіра́ла
н. абдзіра́ла
Загадны лад
2-я ас. абдзіра́й абдзіра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абдзіра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

обдира́ла

1. м. и ж., прост. абдзіра́ла, -лы м. и ж.;

2. зоол. абдзіра́ла, -лы м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдзіра́ч, ‑а, м.

Разм. Тое, што і абдзірала (у 1 знач.). Я ўпершыню сам убачыў, што доктара, пана Бадоўскага, правільна называлі абдзірачом. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обира́ла прост. абіра́ла, -лы м. и ж., абдзіра́ла, -лы м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лупе́ка ’скуралуп, жывадзёр’, ’карыслівец, абдзірала’, ’які моцна карае’ (Гарэц., Нас.; мсцісл., З нар. сл.), смал. лупе́ка ’тс’. Да лупі́ць 1 < луп 2 (гл.). Аб суфіксе ‑ек‑а гл. Сцяцко (Афікс. наз., 37).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)