абдарава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абдару́ю |
абдару́ем |
| 2-я ас. |
абдару́еш |
абдару́еце |
| 3-я ас. |
абдару́е |
абдару́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абдарава́ў |
абдарава́лі |
| ж. |
абдарава́ла |
| н. |
абдарава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абдару́й |
абдару́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абдарава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абдарава́ць сов., см. абдары́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абдарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і абдарыць. Сонейкам цёпленькім, зеленню вабнаю Абдаравала зямельку вясна. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абдо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абдарыць, абдараваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)