абго́рнены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абго́рнены |
абго́рненая |
абго́рненае |
абго́рненыя |
| Р. |
абго́рненага |
абго́рненай абго́рненае |
абго́рненага |
абго́рненых |
| Д. |
абго́рненаму |
абго́рненай |
абго́рненаму |
абго́рненым |
| В. |
абго́рнены (неадуш.) абго́рненага (адуш.) |
абго́рненую |
абго́рненае |
абго́рненыя (неадуш.) абго́рненых (адуш.) |
| Т. |
абго́рненым |
абго́рненай абго́рненаю |
абго́рненым |
абго́рненымі |
| М. |
абго́рненым |
абго́рненай |
абго́рненым |
абго́рненых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абго́рнены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абго́рнены |
абго́рненая |
абго́рненае |
абго́рненыя |
| Р. |
абго́рненага |
абго́рненай абго́рненае |
абго́рненага |
абго́рненых |
| Д. |
абго́рненаму |
абго́рненай |
абго́рненаму |
абго́рненым |
| В. |
абго́рнены (неадуш.) абго́рненага (адуш.) |
абго́рненую |
абго́рненае |
абго́рненыя (неадуш.) абго́рненых (адуш.) |
| Т. |
абго́рненым |
абго́рненай абго́рненаю |
абго́рненым |
абго́рненымі |
| М. |
абго́рненым |
абго́рненай |
абго́рненым |
абго́рненых |
Кароткая форма: абго́рнена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абго́рнены, см. абго́рнуты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абго́рнены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абгарнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)